Otwarcie Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2, której kierownikiem był Józef Sajda, Zbudowanej z pieniędzy "cegiełek" zebranych od mieszkańców Włoch. 

Zajęcie szkoły przez Niemców, którzy zmieniaja budynek na koszary.

Dla uczniów i nauczycieli rozpoczął się trudny okres tułaczki po różnych lokalach. Zajęcia odbywały się w pomieszczeniach nieczynnego sklepu przy ul. Łuczek, w suterenie budynku przy ul. 11-go Listopada /obecnie Swierszcza/, później przy ul. Chopina /Pianistów/. Obowiązywał zakaz nauczania geografii i historii Polski. Dzieci rozumiały, że nauka przedmiotów zabronionych to również forma walki z okupantem. Kursy organizowano w domu parafialnym przy kościele św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Za tę działalność patriotyczną zostali aresztowani przez Niemców - pan Kisiel (nauczyciel śpiewu), który nie wrócił z obozu koncentracyjnego i ksiądz dr Julian Chrościcki, proboszcz Parafi św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Nauczyciele prowadzili ponadto tajne nauczanie w zakresie gimnazjum i liceum. Zajęcia odbywały się w prywatnych mieszkaniach przy ul. Jagiellońskiej /Milanowska/, Kościelnej /Tumska/.

 

Z połączenia kompletów tajnego nauczania powstało prywatne gimnazjum i liceum, zorganizowane i prowadzone przez dyr. Bronisława Kołakowskiego, oficjalnie noszące nazwę Prywatnej Szkoły Handlowej.
W 1943 r. szkoła mieściła przy ul. Granicznej /Krańcowej/. W latach 1942-44 aktywnie działało harcerstwo Zawiszacy Proporca "Victoria" w Szarych Szeregach.

Wywieziono do obozów większość mężczyzn w wieku 16 - 60 lat. Ten los spotkał wielu uczniów i nauczycieli ze szkół we Włochach.

Po wyzwoleniu działa Prywatne Gimnazjum i Liceum Kołakowskiego, a z inicjatywy nauczycieli powstaje Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące.
Wśród najbardziej aktywnych organizatorów tej szkoły byli profesorowie:
Wanda Sałażyna,
Adam Kropatsch,
Oskar Bartel,
Władysław Szaniawski.

Ogłoszenie naboru uczniów do szkoły przy ul. Promienistej w zakresie gimnazjum i liceum. Rozpoczął się trudny i pracowity okres urządzania szkoły, w który aktywnie włączyli się nauczyciele, uczniowie i mieszkańcy Włoch.

Rozpoczęły działalność trzy szkoły:
- Publiczna Szkoła Powszechna nr 2. Kierownik Józef Sajda.
- Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące Męskie o profilu humanistycznym. Dyrektor Oskar Bartel
- Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące Żeńskie o profilu matematyczno-biologicznym. Dyrektor Wanda Sałażyn.

 

Po śmierci dyr. Kołakowskiego w połowie roku 1945 Prywatne Gimnazjum i Liceum przy ul. Granicznej /Krańcowej/ zostaje rozwiązane, a uczniowie do Samorządowych Gimnazjów i Liceów przy ul. Promienistej.

 

Z połączenia szkół średnich powstaje koedukacyjne Samorządowe Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące. Dyrektorem zostaje Wanda Sałażyn. Kierownikami Publicznej Szkoły Powszechnej nr 2 są:
Józef Sajda,
Pan Reszko,
Zygmunt Pruski.
Atmosfera lat 1945-48 znakomicie sprzyja rozwojowi harcerstwa. Zaznacza się wspaniały okres działalności drużyn męskich, żeńskich i zuchowych. Dla nauczycieli i uczniów to trudny, ale bardzo barwny i bogaty w wydarzenia okres.

 

Reforma oświaty. likwidacji ulega gimnazjum. Powstaje jedenastoletnia szkoła, która nosi nazwę Koedukacyjna Ogólnokształcąca Szkoła Stopnia Licealnego i Podstawowego TPD z panią dyrektor Wandą Sałażną. Kolejnymi dyrektorami "jedenastolatki" byli:
Janusz Marcinkowski,
Antoni Rutkowski,
Maria Białkowska.
Rok 1949 to schyłek harcerstwa nawiązującego do tradycji przedwojennych i wojennych. Zaczęło się stopniowe podporządkowywanie harcerstwa aparatowi ZMP (Związek Młodzieży Polskiej).

Atmosfera polityczna lat pięćdziesiątych nie omija szkoły. Coraz większą rolę w życiu szkoły odgrywać zaczęła organizacja zetempowska (Związek Młodzieży Polskiej), której aktywiści mieli wpływ na ocenę pracy nauczycieli i spowodowali, że niektórzy z kadry profesorskiej musieli odejść. Na kilka lat zmieniono nazwę ulicy, przy której mieściła się szkoła, z Promienistej na marszałka Rokossowskiego. Wtym czasie odok dziennej "jedenastolatki" działa popołudniowa szkoła podstawowa.

Szkoła "jedenastolatka" otrzymała nr 32. Wznawia działalność ZHP, nawiązując do tradycji przedwojennego harcerstwa. Działa także Spółdzielnia Uczniowska.

Dyrektorem szkoły zostaje Sabina Reterska.

Reforma szkolnictwa. Zlikwidowana zostaje jedenastolatka i rozdzielone zostają poziomy nauczania. Liceum zachowuje nr 32, a ośmioletnia szkoła podstawowa otrzymuje nr 266. Dzieci ze zlikwidowanej szkoły 95 z ulicy Potrzebnej, przechodzą do nowo utworzonej ośmiolatki.

W budynku przy ul. Promienistej rozpoczyna pracę Szkoła Podstawowa nr 266. Kierownikiem, a następnie dyrektorem do 1973 r. jest Hieronim Sieczko, zastępcami kolejno:
Regina Kijewska,
Genowefa Gonciarz.
W tym czasie aktywnie działa ZHP, SKKT i Spółdzielnia Uczniowska. Harcerze i młodzież szkolna podtrzymują tradycję opieki nad Miejscami Pamięci Narodowej.

W roku szkolnym 1968/69 kończy swoją działalność Liceum Ogólnokształcące. Młodzież zostaje przeniesiona do Liceum im. Struga przy ulicy Gładkiej na Okęciu.

Funkcję dyrektora SP 266 obejmuje Elżbieta Łącka-Zwolak, zastępcami są kolejno:
Adela Hejnrych,
Marianna Ołubiec.

 

Otwarcie Izby Pamięci Narodowej "Mieszkańcy Włoch w walce o wyzwolenie narodowe i społeczne".

 

Do budynku przy ul. Promienistej zostają przeniesione klasy ze zlikwidowanej Szkoły Podstawowej nr 66 z ul. Przepiórki we Włochach. Liczba klas wzrosła do 19 oddziałów. W szkole uczy się około 600 uczniów.

Szkoła nr 266 mieści się w dwóch budynkach przy ul. Promienistej i przy ul. Przepiórki. Szkołą kieruje Elżbieta Łącka-Zwolak oraz zastępcy:
Marianna Ołubcka,
Halina Berłowska.
W 26 klasach od "0" do VIII uczy się 753 uczniów. Aktywnie działa harcerstwo, SKKT i Spółdzielnia Szkolna pod kierunkiem Anny Ficyk, zdobywając nagrody i wyróżnienia w dzielnicy.

Uroczyste nadanie imienia szkole. Otwarcie Izby Pamięci Patrona I odsłonięcie tablicy pamiątkowej.

 

Funkcję dyrektora szkoły obejmuje Halina Berłowska, Zastępcami są Ewa Kosińska i Marianna Ołowiec.

 

Rozpoczyna działalność Liceum Ogólnokształcące nr LXXIII.
/Nie udało się przywrócić numeru liceum 32/. Szkoła Podstawowa nr 266 i LXXIII Liceum Ogólnokształcące tworzą Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 17 przy ul. Promienistej 12a, który jest jednym z pierwszych samorządowych zespołów szkół. Działa Rada Szkoły z K. Głowickim, D. Pielakiem, W. Snieciem, M. Czerwińską, M. Koleśnikowem. W budynku przy ul. Przepiórki powstaje samodzielna Szkoła Podstawowa nr 66.

Otwarcie pracowni komputerowej

Przejęcie szkoły przez Gminę Warszawa Włoch

 

Pierwsza matura abiturientów LXXIII Liceum Ogólnokształcącego.

 

 

Kompleksowa wizytacja kuratoryjna prowadzona przez Starszego Wizytatora Włodzimierza Mikinę. Podsumował pracę szkoły wystawiając ocenę: szczególnie wyróżniająca (najwyższą).

 

Uroczyste rozdanie matur, w tym wyróżnionych.

Podłączenie do internetu pracowni komputerowej. Uczniowie organizują sesje naukowe.

Reforma szkolna. Powołanie Publicznego Gimnazjum nr 3 - dyrektor Ewa Kosińska, w budynku przy ul. Promienistej.

Wizyta Księdza Biskupa Piotra Jareckiego.

Uchwałą Rady Gminy Warszawa Włochy Gimnazjum nr 3 zostaje włączone do Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 17. Uchwałą w/w Rady z dn.31.08.2000 r. zostaje zlikwidowana Szkoła Podstawowa nr 266 im. Zawiszaków Proporca "Victoria", a uczniowie zostają przeniesieni do Szkoły Podstawowej nr 66 przy ul. Przepiórki. Dyrektorem ZSO nr17 pozostaje Halina Berłowska.

Nadanie Liceum Ogólnokształcącemu nr LXXIII i Gimnazjum nr 3 imienia Zawiszaków Proporca "Victoria".
Odbył się I Zjazd absolwentów szkoły przy ul. Promienistej.